Βγήκαν κλέφτες
Καθόνταν κάτω απ’ το μεγάλο δέντρο κι έκαναν τσιμπούσι
δώδεκα φίλοι από κοντινά χωριά, ένας τους κι ένας παλληκάρια.
Δυό κυπαρίσσια έριχναν βαθιά τον ίσκιο ως μές στη μνήμη τους
κι ακόμη πιο βαθιά μέσα στο αίμα. Έτρωγαν κι έπιναν μαζί
κι ως έτρωγαν μια στάμνα ράγισε πού’ χαν κρύο νερό απ’ το μοναστήρι.
Τότε κοιτάχτηκαν μαζί και τρόμαξαν. Ποιος στέναξε!
Κανείς δεν έλεγε, μα ’ταν τόσο ζεστό τ’ αγέρι
κι αυτό το μόσκο μες στον κόρφο του βουνού.
Όλοι αγαπούσαν κορίτσια.
Όμως τα καριοφίλια τους περίμεναν, όλα βαλμένα στη σειρά,
μαζί κι αχώριστα, σα δεκαπεντασύλλαβο τραγούδι.
(Μιχάλης Πασιαρδής)
Μέσω των φράσεων που χρησιμοποιεί ο ποιητής καταλαβαίνουμε πως το κείμενο είναι μεταφορικό και θέλει να μας δείξει πως οι άνθρωποι θυσιάζουν τα πάντα για τον αγώνα
Αρχικά ήταν δέκα φίλοι σαν δώδεκα απόστολοι , άνθρωποι νέοι και απλοί που γλεντούσαν την ζωή τους τρώγοντας , πίνοντας και απολάμβαναν ανέμελοι την ζωή τους. Ήταν νέοι και ερωτευμένοι και είχαν όλη την ζωή μπροστά τους , αλλά ξαφνικά ο πόλεμος τους άλλαξε τα νεανικά τους χρόνια. Ξέρουν πως δεν υπάρχει ουσιαστικά ζωή όταν ζει ο άνθρωπος σε σκλαβιά. Η θυσία είναι σκληρή, ο θάνατος καραδοκεί, αλλά δεν έχουν καμία άλλη επιλογή. «Τα καριοφίλια τους περίμεναν». Παρόλο που ήταν λίγοι ένιωθαν μέσα τους σαν να είχαν τις ψυχές όλων των προηγούμενων ηρώων μαζί τους. Καθώς ήξεραν πως η ζωή τους θα τελείωνε σύντομα , διότι ήταν σκλαβωμένοι , συνέχιζαν να πολεμούν για την ελευθερία τους . Από το κείμενο καταλαβαίνουμε πως ο αγώνας που έκανα οι πρόγονοί μας απέδωσε και εξαιτίας τους είμαστε ελεύθεροι και ζούμε την τωρινή ζωή μας . Έτσι μαθαίνουμε ότι ο αγώνας δείχνει τον σωστό δρόμο στην νέα γενιά , σε εμάς .
Δυστυχώς στη ζωή μας δεν δίνουμε σημασία σε όλα τα σημαντικά που είχαν συμβεί στην ιστορία μας αλλά σε υλικά αγαθά . Γι αυτό και εμείς πρέπει να εξεγερθούμε εναντίον των υλικών αγαθών και να ακολουθήσουμε τον δρόμο και την στάση των προγόνων μας. Τώρα είμαστε νέοι και ζούμε την ζωή μας ανέμελοι , αλλά ξέρουμε και είμαστε έτοιμοι να γίνουμε κλέφτες – αγωνιστές – ήρωες . Αυτός είναι ο μόνος δρόμος στη ζωή όταν εκείνη απειλείται από υποδούλωση , είτε κυριολεκτική , είτε μεταφορική.
(Αρετάκης Λευτέρης, Βαβανάτσος Κωνσταντίνος, Βοσκάκη Μιχαέλα, Γαλάνης Κωνσταντίνος, Γαντέ Νατάσα)